Κατά καιρούς μπορεί να έχουμε βιώσει μέσα μας μια μορφή λύπης . Ένα κενό το οποίο δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε . Μια ψυχοσωματική εξέλιξη της απουσίας του εαυτού μας μέσα στις καταστάσεις που διανύουμε και συχνά δεν μπορούμε να τις εξηγήσουμε είτε αρνούμαστε να τις βιώσουμε . Τα δεδομένα γύρω μας αλλάζουν με ρυθμούς αργούς ή γοργούς . Περιγράφοντας μία σχετική περίπτωση απώλειας του εαυτού μας μπορούμε να σκεφτούμε μια κατάσταση που δεν έχει λογική εξήγηση στο μυαλό μας . Να απουσιάζει από το σκοπό το αίτιο που αιτιολογεί και μορφοποιεί τη τελική μορφή της κατάστασης της ιδέας στο μυαλό μας .
Δεν είναι ανάγκη για να εκδηλωθεί η λύπη να υπάρξουν δάκρυα απαραιτήτως . Η απώλεια συμβολίζει το κενό . Αυτό το οποίο νιώθουμε πως είχαμε σε παρελθοντικό χρόνο ή στιγμή . Είναι μια συνήθεια σχέσης βιώματος και αποτελέσματος που χάνουμε . Το αποτέλεσμα είναι η σωστή ροή των συναισθημάτων . Αυτό σημαίνει πως το κάθε συναίσθημα αντικατοπτρίζει τη στιγμή και το λόγο που είναι οι αιτίες για την εξωτερίκευση του . Βέβαια σε μία τέτοια κατάσταση δημιουργούνται αναμφίβολα και οι αντίστοιχες αμφιβολίες . Γιατί μου έχει συμβεί αυτό το γεγονός ; Νιώθω άσχημα . Εγώ είμαι άραγε η αιτία ; Δεν θέλω να κάνω τίποτα . Νιώθω ένα βάρος το οποίο δεν μπορώ να αποβάλω ή δεν μπορώ να αναπνεύσω . Νιώθω ότι η αναπνοή μου δεν γεμίζει τα πνευμόνια μου , νιώθω το κενό μου .
Φυσικά μπορούν να διατυπωθούν και άλλες απορίες . Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να τα ερμηνεύσει αδιαμφισβήτητα με το δικό του ξεχωριστό τρόπο . Για κάθε μορφή συναισθήματος θετικού ή αρνητικού υπάρχει και μια αιτία . Φτάνει μόνο να το αποδεχτούμε ως φύση γνωστό ότι τα πράγματα γύρω μας είναι δομημένα για ένα λόγο , για ένα σκοπό και κάποια αιτία . Το περιβάλλον γύρω μας είτε το φυσικό είτε το κοινωνικό έχει το δικό του χαρακτήρα . Αντανακλά τη συμπεριφορά μας γι αυτό κατά τη γνώμη μου πιθανό να γεννιέται η ανάγκη του συνεχόμενου αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου ως μια προσωπικότητα που αντιλαμβάνεται και εφαρμόζει άρα κατά κάποιον τρόπο αναφερόμαστε σε μία ενεργή προσωπικότητα .
Η κατάθλιψη είναι η αυτοκτονία της προσωπικότητας και των συναισθημάτων του ψυχικού βίου του ανθρώπου . Ένα από τα συμπτώματα της είναι η απώλεια των ερεθισμάτων που μας παρακινούν μέσα στο κοινωνικό βίο , με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στην απομόνωση τη δική μας και του εαυτού μας . Πιθανολογώντας σε μία τέτοια κατάσταση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία εσωτερική σύγκρουση του ΕΓΩ και να λειτουργήσει ως αίτιο της εχθρικής συμπεριφοράς προς τους οικείους και μη .
Πάντα υπάρχει η άλλη πλευρά στα προβλήματα μας . Το χαμόγελο είναι πηγή ζωής και δέσμευσης για ένα καλύτερο αύριο . Είναι η απόδειξη της αγάπης που με τη σειρά της δέχεται , ικανοποιώντας έτσι την ηθική πλευρά της ζωής . Προτρέποντας και όχι καθοδηγώντας μία συγκεκριμένη διαδρομή προς την ανακούφιση και την απόλαυση των ιδεών , αποβάλουμε αρχικά το άγχος που είναι η στέρηση της απόλαυσης της στιγμής . Αποβολή ή αντικατάσταση ; Ένας όμορφος και εύκολος τρόπος είναι να συνδυάζουμε αυτό που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα και ανανεώνει τις σκέψεις μας με τη καθημερινότητα μας . Αυτό μας βοηθάει να έχουμε μία ισορροπημένη ημέρα και να προωθούμε τη διαύγεια στη σκέψη μας .
Ένας άλλος τρόπος είναι να μειώσουμε το ρυθμό που ονοματίζουμε τα πράγματα γύρω μας . Κάθε τι που ονοματίζουμε ταυτόχρονα αποδίδουμε και τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά και διαμορφώνουμε την αντίστοιχη εικόνα . Είναι πιο όμορφο όταν αγκαλιάζουμε και δεν αποξενώνουμε τα βιώματα όχι μόνο τα δικά μας αλλά και των συνανθρώπων μας . Οφείλουμε να τα κατανοήσουμε και να βρούμε δικούς μας τρόπους επεξήγησης μέσα από την εφαρμογή τους . Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι στη κατάργηση των μέτρων και των σταθμών του χαρακτήρα μας . Αναφέρομαι στο μέτρο της χαράς και της καλοσύνης . Το να μοιραστούμε απλά πράγματα ηθικής αξίας δίνουμε χαρά και μια καινούργια θέση για ένα ακόμη συνάνθρωπο μας . Κύριο μέλημα είναι να σκεφτούμε ότι οι αγώνες και ο κόπος του κάθε ανθρώπου έχουνε μια πανανθρώπινη αξία αντάξια της αποδοχής μας . Με το να αμφισβητούμε τον άνθρωπο , αμφισβητούμε τους ίδιους μας τους κόπους . Αυτά που μας κάνουν χαρούμενους και μας οδηγούν να κάνουμε όνειρα προσμένοντας το αύριο .
Πιστεύω πως είναι υπόθεση όλων μας . Δείξε και εσύ ένα χαμόγελο στο συνάνθρωπο σου . Ένα χαμόγελο ποτέ δεν κόστισε σε σχέση με τη δύναμη που κρύβει ο κάθε άνθρωπος . Γίνε εσύ αυτό που πιστεύεις και ότι μπορείς να καταφέρεις . Δεν είναι δύσκολο . Είναι απλό . Είναι εύκολο να χαμογελάσουμε .
Ιωάννης Αντωνόπουλος
Ψυχολόγος
Δεν είναι ανάγκη για να εκδηλωθεί η λύπη να υπάρξουν δάκρυα απαραιτήτως . Η απώλεια συμβολίζει το κενό . Αυτό το οποίο νιώθουμε πως είχαμε σε παρελθοντικό χρόνο ή στιγμή . Είναι μια συνήθεια σχέσης βιώματος και αποτελέσματος που χάνουμε . Το αποτέλεσμα είναι η σωστή ροή των συναισθημάτων . Αυτό σημαίνει πως το κάθε συναίσθημα αντικατοπτρίζει τη στιγμή και το λόγο που είναι οι αιτίες για την εξωτερίκευση του . Βέβαια σε μία τέτοια κατάσταση δημιουργούνται αναμφίβολα και οι αντίστοιχες αμφιβολίες . Γιατί μου έχει συμβεί αυτό το γεγονός ; Νιώθω άσχημα . Εγώ είμαι άραγε η αιτία ; Δεν θέλω να κάνω τίποτα . Νιώθω ένα βάρος το οποίο δεν μπορώ να αποβάλω ή δεν μπορώ να αναπνεύσω . Νιώθω ότι η αναπνοή μου δεν γεμίζει τα πνευμόνια μου , νιώθω το κενό μου .
Φυσικά μπορούν να διατυπωθούν και άλλες απορίες . Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να τα ερμηνεύσει αδιαμφισβήτητα με το δικό του ξεχωριστό τρόπο . Για κάθε μορφή συναισθήματος θετικού ή αρνητικού υπάρχει και μια αιτία . Φτάνει μόνο να το αποδεχτούμε ως φύση γνωστό ότι τα πράγματα γύρω μας είναι δομημένα για ένα λόγο , για ένα σκοπό και κάποια αιτία . Το περιβάλλον γύρω μας είτε το φυσικό είτε το κοινωνικό έχει το δικό του χαρακτήρα . Αντανακλά τη συμπεριφορά μας γι αυτό κατά τη γνώμη μου πιθανό να γεννιέται η ανάγκη του συνεχόμενου αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου ως μια προσωπικότητα που αντιλαμβάνεται και εφαρμόζει άρα κατά κάποιον τρόπο αναφερόμαστε σε μία ενεργή προσωπικότητα .
Η κατάθλιψη είναι η αυτοκτονία της προσωπικότητας και των συναισθημάτων του ψυχικού βίου του ανθρώπου . Ένα από τα συμπτώματα της είναι η απώλεια των ερεθισμάτων που μας παρακινούν μέσα στο κοινωνικό βίο , με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στην απομόνωση τη δική μας και του εαυτού μας . Πιθανολογώντας σε μία τέτοια κατάσταση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία εσωτερική σύγκρουση του ΕΓΩ και να λειτουργήσει ως αίτιο της εχθρικής συμπεριφοράς προς τους οικείους και μη .
Πάντα υπάρχει η άλλη πλευρά στα προβλήματα μας . Το χαμόγελο είναι πηγή ζωής και δέσμευσης για ένα καλύτερο αύριο . Είναι η απόδειξη της αγάπης που με τη σειρά της δέχεται , ικανοποιώντας έτσι την ηθική πλευρά της ζωής . Προτρέποντας και όχι καθοδηγώντας μία συγκεκριμένη διαδρομή προς την ανακούφιση και την απόλαυση των ιδεών , αποβάλουμε αρχικά το άγχος που είναι η στέρηση της απόλαυσης της στιγμής . Αποβολή ή αντικατάσταση ; Ένας όμορφος και εύκολος τρόπος είναι να συνδυάζουμε αυτό που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα και ανανεώνει τις σκέψεις μας με τη καθημερινότητα μας . Αυτό μας βοηθάει να έχουμε μία ισορροπημένη ημέρα και να προωθούμε τη διαύγεια στη σκέψη μας .
Ένας άλλος τρόπος είναι να μειώσουμε το ρυθμό που ονοματίζουμε τα πράγματα γύρω μας . Κάθε τι που ονοματίζουμε ταυτόχρονα αποδίδουμε και τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά και διαμορφώνουμε την αντίστοιχη εικόνα . Είναι πιο όμορφο όταν αγκαλιάζουμε και δεν αποξενώνουμε τα βιώματα όχι μόνο τα δικά μας αλλά και των συνανθρώπων μας . Οφείλουμε να τα κατανοήσουμε και να βρούμε δικούς μας τρόπους επεξήγησης μέσα από την εφαρμογή τους . Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι στη κατάργηση των μέτρων και των σταθμών του χαρακτήρα μας . Αναφέρομαι στο μέτρο της χαράς και της καλοσύνης . Το να μοιραστούμε απλά πράγματα ηθικής αξίας δίνουμε χαρά και μια καινούργια θέση για ένα ακόμη συνάνθρωπο μας . Κύριο μέλημα είναι να σκεφτούμε ότι οι αγώνες και ο κόπος του κάθε ανθρώπου έχουνε μια πανανθρώπινη αξία αντάξια της αποδοχής μας . Με το να αμφισβητούμε τον άνθρωπο , αμφισβητούμε τους ίδιους μας τους κόπους . Αυτά που μας κάνουν χαρούμενους και μας οδηγούν να κάνουμε όνειρα προσμένοντας το αύριο .
Πιστεύω πως είναι υπόθεση όλων μας . Δείξε και εσύ ένα χαμόγελο στο συνάνθρωπο σου . Ένα χαμόγελο ποτέ δεν κόστισε σε σχέση με τη δύναμη που κρύβει ο κάθε άνθρωπος . Γίνε εσύ αυτό που πιστεύεις και ότι μπορείς να καταφέρεις . Δεν είναι δύσκολο . Είναι απλό . Είναι εύκολο να χαμογελάσουμε .
Ιωάννης Αντωνόπουλος
Ψυχολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου